தடயம் - அத்தியாயம் - 3

"செல்வம், அதப் பாருங்க!"

அதைப் பார்த்த செல்வம், அதிர்ந்து போய் நின்றார்.

ஓரு பெரிய கத்தி ரத்தத்துடன் அந்த மூலையில் கிடந்தது.

"சார் அந்த கத்தி இவ்வளவு நேரம் இங்க இல்லை! திடீர்னு இங்க எப்படி வந்தது? ஒரே மர்மமா இருக்கு!" என்றார்.

"அந்த ஜன்னல் கதவு கொஞ்சம் திறந்து இருக்கு பாருங்க"

செல்வம் அந்த ஜன்னலைத் திறக்கப் போனார்.

"அதைத் தொடாதீங்க அதுல கைரேகை இருக்க சான்ஸ் இருக்கு. மொதல்ல நான் சொன்ன விஷயங்களை கவனிங்க. ஃபோரன்ஸிக் லேப்க்கு ஃபோன் பண்ணி, அருள்மொழியை கான்டாக்ட் பண்ணி அவரால இங்க வரமுடியுமான்னு கேளுங்க. நான் வீட்டுக்குப் பின்பக்கம் போறேன், என்னை அங்க வந்து பாருங்க" என்றபடி அவர் பின் பக்க கதவை தன் கர்சீஃபால் தள்ளி திறந்து கொண்டு சென்றார்.

சந்தானம் குறிப்பிட்ட அருள்மொழி, தடவியல் துறையில் ஒரு சாதாரண உதவியாளராக 20 வருடங்களுக்கு முன்பு சேர்ந்தவர் தன் தனித் திறமையால் இன்று மிக அத்துறையின் இயக்குனராக இருக்கிறார். அவருடைய ஃபோட்டோகிராஃப்பிக் மெமரி, மற்றும் எதையும் சற்று வித்தியாசமாக பார்க்கத் தெரிந்த கலை அவரை சந்தானத்துக்கு மிக நெருங்கியவராக்கியது. அருள்மொழியின் திறமையால் முடிவுக்கு வரமுடியாத பல கேஸ்களை காவல்துறை சுலபமாக தீர்த்து வைத்திருக்கிறது. அருள்மொழி யாருக்காகவும் தன் குறிப்புகளை மாற்றி எழுத மாட்டார். அவருக்கு சட்டத்தின் முன்பு அனைவரும் சமம் என்பதில் அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை. இது செலவத்துக்கும் தெரியும். செல்வத்துக்கு இப்போது சந்தானத்தின் மீது முழு நம்பிக்கை வந்தது.

செல்வம் தன் செல்ஃபோனை எடுத்து ஃபோரன்ஸிக் லேபுக்கு பேசினார், அருள்மொழி இல்லை என்றதும் அவரை செல்ஃபோனில் பிடித்து நடந்ததைச் சொல்லி அவரை வரமுடியுமா என சந்தானம் கேட்டதைச் சொன்னார். அதற்கு அவர், "சந்தானம், என்னை தனிப்பட்டு வரச் சொல்றார்னா இது முக்கியமான கேஸாதான் இருக்கும். நான் ஒரு 15 நிமிஷத்தில அங்க வந்திடறேன். எதையும் கலைக்காம பார்த்துக்கங்க. மறுபடி அந்த அட்ரஸை சொல்லுங்க" என்று கேட்டுக் கொண்டார்.

பிறகு செல்வம் ஃபோட்டோகிராபருக்கு ஃபோன் செய்து தேவராஜின் வீட்டிற்கு வரச்சொன்னார். ஒரு கான்ஸ்டபிள கூப்பிட்டு, "பாலன், வேன்ல இருக்கர ரெண்டு பேரையும், நம்ம ஸ்டேஷனுக்கு கொண்டு போங்க ரைட்டர் வரதன் வந்திருப்பார் அவர்கிட்ட இவங்கள இந்த கேஸ்ல சஸ்பெக்ட்டா ட்ரீட் பண்ணி லாக்கப்ல வெக்க சொல்லிட்டு நீங்க சீக்கிரமா வாங்க".

"சரி சார்"

"வெளில இருக்கர கான்ஸ்டபிள்ஸ்ல 2 பேரை அக்கம் பக்கத்துல சந்தேகப் படற மாதிரி யார் இருந்தாலும் விசாரிக்கச் சொல்லுங்க, ரெண்டு பேரை வாசல்ல காவலுக்கு வெச்சுட்டு, நீங்க ட்ரைவர் சாமிகண்ணுவ கூட்டிகிட்டு போங்க"

"சரிங்க சார்"

செல்வமும், சந்தானத்தை போலவே பின் பக்க கதவை தன் கர்சீஃபால் தள்ளி திறந்து கொண்டு சென்றார். அங்கு சந்தானம் திறந்து இருந்த ஜன்னலின் அருகில் குனிந்து எதையோ பார்த்துக் கொண்டு இருந்தார்.

"ஐயா, தடவியல் நிபுணருக்கும், புகைப்படம் எடுப்பவருக்கும் சொல்லியிருக்கிறேன். உங்களுக்கு ஏதும் தடயம் கிடைத்ததா?"

"செல்வம் என்ன ஆச்சு? ஏன் திடீர்னு சுத்தத் தமிழ்ல பேசரீங்க?"

"ஒன்னும் இல்லை, இந்த கதைல ரொம்ப ஆங்கிலம் கலந்து இருக்குன்னு புகார் வந்திருக்காம், சுத்தத் தமிழ்ல பேசச் சொல்லி கதாசிரியர் சொன்னார், சரின்னு முயற்சி பண்ணினேன், ஆனா எனக்கே என்ன சொல்றேன்னு புரியல"

"இந்த கொலை கேசுல கொஞ்சம் கூட நாம இன்னும் கண்டு பிடிக்கல நீங்க என்னடான்னா விளையாட்டா பேசிட்டிருக்கீங்க, கொஞ்சம் தீவிரமா யோசிப்போமா?"

"சாரி சார், ஃபோரன்ஸிக் லேபுக்கும், ஃபோட்டோ கிராஃப்பருக்கும் சொல்லிட்டேன். நீங்க என்ன கண்டுபிடிச்சீங்க?"

"இங்க இருந்துதான் அந்த கத்தியை உள்ள போட்டிருக்காங்க, ஜன்னலுக்கு பக்கமா ஒருத்தர் நின்ன ஷூ மார்க் இருக்கு, ஜன்னல்ல பிரிண்ட்ஸ் இருக்கலாம், கைக்கு க்ளவுஸ் போட்டிருந்தா ப்ரிண்ட்ஸ் இருக்காது, இப்படி கொலை பண்ற கும்பல் க்ளவுஸ் போட்டுட்டு வர சான்ஸ் ரொம்ப கம்மி. கத்தில இருக்கர ப்ளட் செத்து கிடக்கர பைக் குமார்தான்னு சரி பார்க்கனும்".

"இப்ப வந்திடுவாங்க வந்ததும் சொல்லிடறேன்".

"அக்கம் பக்கத்தில விசாரிச்சீங்களா?"

"இல்லை"

"பரவாயில்லை, நானே விசாரிக்கறேன், நீங்க கூட வாங்க".

அப்போது ஒரு கான்ஸ்டபிள் வந்து "சார், ஃபோரன்ஸிக் லேப்ல இருந்து வந்திருக்காங்க, ஒரு போட்டோகிராப்பரும் வந்திருக்கார்"

"உடனே உள்ளே அனுப்புங்க" கான்ஸ்டபிள் வேகமாக வாசல்புறம் நோக்கி ஓடுகிறார்.

செல்வமும், சந்தானமும் பின்புற வழியாக வீட்டினுள் வருகின்றனர்.

அருள்மொழியைப் பார்த்தவுடன் சந்தானம், "வாங்க அருள்மொழி, எப்படி இருக்கீங்க".

"நல்லா இருக்கேன். பார்த்து ஒரு 2 மாசம் ஆச்சுல்ல! Let me take a look around and we will talk later".

ஒரு 15 நிமிடங்களுக்குப் பிறகு அவர் சந்தானத்தின் பக்கம் வந்து, "இது கேன்ங் ஸ்டைல் கொலை மாதிரி இருக்கு. அதே சமயம் இதைச் செய்தவங்க ரொம்ப புத்திசாலிங்க, ஒரு ஆளா செய்த மாதிரி தெரியலை, கண்டிப்பா ஒரு 4-5 பேர் இதை சேர்ந்து செய்திருப்பாங்கன்னு நினைக்கிறேன். என் அசிஸ்டெண்ட்ஸ் ப்ரிண்ட்ஸ் எடுத்திட்டிருக்காங்க, நிறைய ப்ரிண்ட்ஸ் இருக்கு, எல்லாத்தையும் லிஃப்ட் பண்ண சொல்லியிருக்கேன். நீங்க ஏதாவது தடயம் எடுத்தீங்களா?"

"அந்த பின்பக்க ஜன்னல் வழியா ஒரு கத்தியை யாரோ போட்டிருக்காங்க, ஜன்னல்ல ப்ரிண்ட்ஸ் இருக்கலாம், ஜன்னல் பின் பக்கம் ஒரு ஷு மார்க் இருக்கு அதையும் கொஞ்சம் பாருங்க. "

"அதையும் லிஃப்ட் பண்ணிடச் சொல்றேன். நான் நிறைய கண்டு பிடிச்சுருக்கேன், அதுக்கு முன்னாடி அந்தப் படங்கள்ல இருக்கரது யாரு?"

"அது தேவராஜ், இந்த வீட்டு ஓனர், ஏன்"

"அவர் எங்க இப்ப?"

"தெரியலை அதை கண்டுபிடிக்க முயற்சிகள் நடக்குது. "

"இங்க நடந்திருக்கரத வெச்சு பார்த்தா, அவரோட உயிருக்கு ஆபத்து, சீக்கிரம் கண்டு பிடிக்கனும்" என்ற அவருடைய கணிப்பைக் கேட்ட செல்வமும், சந்தானமும் உறைந்து நின்றனர்.

(தொடரும்)

தடயம் - அத்தியாயம் - 2

சந்தானம் செல்வம் பக்கம் திரும்பி, "செல்வம், இது தேவராஜ் இல்லை, இது வேறயாரோ, தேவராஜ் எங்க?" என்றார்.

"சார், இது தேவராஜ் இல்லைங்கரது எனக்குத் தெரியும், உங்களுக்கு யார், என்ன தகவல் கொடுத்து நீங்க இங்க வந்தீங்க?"

சந்தானம் சற்று தயங்கி விட்டு, "அப்பரம் சொல்றேன், முதல்ல உங்களோட அடுத்த மூவ் என்ன?"

"சாரி சார், நீங்க என் ஜூரிஸ்டிக்ஷ்ன் இல்லை, இப்ப யுனிஃபார்ம்லயும் இல்லை இத வெச்சு பார்க்கும் போது நீங்க அஃபிஷியலா இங்க வரலைன்னு நான் முடிவு பண்ணிக்கலாமா?"

சந்தானத்துக்கு கோபம் தலைக்கேறியது, "நான்சென்ஸ், நான் யுனிஃபார்ம்-ல இல்லாத வெச்சு எங்கிட்ட எதையும் மறைக்காதீங்க, நான் உங்க ஜூரிஸ்டிக்ஷ்ன் இல்லைதான், ஆனா as a Commissioner of Police, I have every right to ask an SI about the progress of a murder case he is investigating, do you understand that", என்ற அவருடைய பேச்சிலும், தோரணையிலும் மிடுக்கும், செல்வம், இரண்டு வருடம் முன்பு அவரிடம் பணியாற்றிய போது இருந்த முனைப்பும் தெளிவாகத் தெரிந்தது.

உடனே செல்வம், "சாரி சார், நீங்க இங்க திடீர்னு வந்து நீங்க தேவராஜோட தாய்மாமன்னு சொன்னதும் நீங்க தேவராஜுக்கு உதவி செய்யதான் வந்திருக்கீங்கன்னு நினைச்சேன், உங்களுக்கு இந்த வீட்டில கொலை செய்யப்பட்டு கிடக்கரது அவர் இல்லைங்கர விஷயமே தெரியலைன்னதும், எதுக்கும் உங்களோட இன்டென்ஷன் என்னன்னு தெரிஞ்சுக்கலாம்னு ட்ரை பண்ணினேன். But, as a SI, I know my limits and I have every right to suspect anyone on a murder case even if that person is my senior officer."

சந்தானம் சற்று நிதானமாகி, "I appreciate your sincerity and dedication to your duty. உங்களுடைய நெக்ஸ்ட் மூவ் என்ன சொல்லுங்க?"

"சொல்றேன் சார் அதுக்கு முன்னால நீங்க எதை வெச்சு இங்க வந்தீங்க, உங்களுக்கு யார் தகவல் கொடுத்தாங்க?"

"எனக்கு ஒரு 4 மணி நேரம் முன்னாடி ஒரு ஃபோன் வந்தது, பேசினவங்க தேவராஜ யாரோ கொலை பண்ணிட்டாங்க இங்க ஒரே களேபரமா இருக்குன்னு சொன்னாங்க, நான் அதனால உடனே கிளம்பி வந்தேன்."

"ஃபோன் பண்ணினது ஆணா? பெண்ணா?"

"ஆண்தான்"

"உங்க செல்லுக்கு ஃபோன் பண்ணினாங்களா இல்லை வீட்டுக்கு பண்ணினாங்களா?"

"வீட்டுக்குத்தான்"

"அவங்க எத்தனை மணிக்கு ஃபோன் பண்ணினாங்க"

"ராத்திரி ஒரு 1 - 1:30 மணி இருக்கும்"

"ஆச்சர்யமா இருக்கு சார், எங்களுக்கு ஃபோன் வந்ததே ஒரு 1 மணி நேரம் முன்னாடிதான், அதுவும் இந்த வீட்டுல ஏதோ ப்ராப்ளம், களேபரமா இருக்குன்னு எதிர் வீட்லருந்து பஞ்சாபகேசன்கரவர் ஃபோன் பண்ணினார். உங்களுக்கு 7 மணி நேரம் முன்னாடியே ஃபோன் வந்துடுச்சுன்னா இதுல ஏதோ மர்மம் இருக்கு, பட் நோ ப்ராப்ளம், உங்க வீட்டுக்கு வந்த call-ஐ trace பண்ணிடலாம்"

"அதுக்கு அவசியம் இல்லை, என் வீட்டுல Caller Id facility இருக்கு, அதனால அந்த நம்பரை வாங்கித் தரேன், நீங்க நேரா அட்ரஸையே ட்ரேஸ் பண்ணிடலாம்."

சந்தானம் தன் செல் ஃபோனை எடுத்து வீட்டிற்கு கால் செய்து பேசினார், பேசும் போது ஒரு சிறிய பேப்பரை எடுத்து எதையோ எழுதினார், பிறகு, "செல்வம் இது தான் அந்த நம்பர் ட்ரேஸ் பண்ணிடுங்க. இப்ப சொல்லுங்க உங்க நெக்ஸ்ட் மூவ் என்ன?"

"சார், தேவராஜ தேடிகிட்டு இருக்கோம், மாணிக்கத்த விசாரிச்சா ஏதாவது க்ளூ கிடைக்கும்னு நினைக்கிறேன். இங்க நடந்திருக்கரத பாக்கரப்ப, தேவராஜ் இந்த ஆள கொலை பண்ணிட்டு ஓடிப் போயிருக்கலாம். சூழ்நிலை அப்படித்தான் இருக்கு".

"செல்வம், தேவராஜ் என்னோட ரிலேடிவ்தான், ஆனா உங்களுக்கு நல்லாத் தெரியும் எனக்கும் டியூடிதான் முக்கியம், அவன் இந்த கொலையை செய்து இருந்தா அவனை சட்டத்து முன் கொண்டு வந்து கண்டிப்பா நான் தண்டனை வாங்கித்தருவேன். ஆனா, அதே சமயம் இந்த நிமிஷம் இங்க செத்து கிடக்கரது தேவராஜ் இல்லைங்கரதும் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு. நீங்க முதல்ல இவன் யாரு, என்னன்னு விசாரிங்க".

"சார் இவன் ராயபுரம் ரௌடி பாஸ்கரோட வலது கை, பேரு பைக் குமார்".

"இவனா பைக் குமார்!, இவன் மேல 4 கொலைக் கேசு இருக்கே! இவன் எப்படி இங்க வந்தான், இவனுக்கும் தேவராஜுக்கும் என்ன கனெக்ஷன்?"

"அத விசாரிச்சுகிட்டு இருக்கோம்"

"செல்வம், நான் இந்த கேஸ்ல நேரடியா இறங்கலாம்னு நினைக்கறேன். உங்களுக்கு அதனால ஒன்னும் கோபம் வராதே?".

"ஏன், என் இன்வெஸ்டிகேஷன் மேல நம்பிக்கை இல்லையா?"

"அப்படி இல்லை, நான் நேரடியா இறங்கினா, தேவராஜ ஒருவேளை இந்த கொலையைப் பண்ணிட்டு தலை மறைவா இருந்தா, அவன் எப்படி யோசிப்பான்னு, எங்க போவான்னு என்னால கணிக்க முடியும்."

செல்வம், ஒரு புன் சிரிப்புடன், "நீங்க எதுக்கும் என் அதிகாரி துணைக் கமிஷ்னர் துரைராஜன் கிட்ட பேசிடுங்க"

"துரை எதுக்கு, நான் ஐ.ஜி. தேவசகாயத்துக்கிட்டயே பேசிடறேன்" என்ற சந்தானம் தன் செல் ஃபோனில் யாருக்கோ கால் செய்து பேசத் துவங்கினார், பேசிவிட்டு, "செல்வம், I.G. கிட்ட பேசிட்டேன், இந்த கேஸுக்கு என்னை ஸ்பெஷலா அப்பாயிண்ட் பண்ணி ஆர்டரை, உங்க கமிஷ்னர் துரைராஜனுக்கு அனுப்ப ஏற்பாடு பண்ணிட்டார், இனி இந்த கேஸ்ல நாம ரெண்டு பேரும் சேர்ந்து ஒர்க் பண்ணப் போறோம்."

அப்போது செல்வத்துக்கு அவருடைய செல்ஃபோனில் ஒரு கால் வந்தது, அதைப் பார்த்து விட்டு, "கமிஷ்னர் துரைராஜன் வீட்ல இருந்து கால்" என்று சொல்லிவிட்டு கொஞ்சம் தள்ளிப் போய் பேசினார்.

"சார், கமிஷ்னர், நீங்க சொன்னதைத்தான் சொன்னார், அவருக்கு நம்ப மூவ்மெண்ட்ஸ் பத்திய தகவல்களைஅடிக்கடி தெரியப் படுத்தச் சொன்னார். இப்ப நீங்க சொல்லுங்க அடுத்து என்ன பண்ணலாம்னு"

"மாணிக்கத்தையும், அவரோட பையனையும் சந்தேகக் கேஸ்ல புக் பண்ணி ஸ்டேஷன்ல வைங்க, அப்ரம் அவங்கள விசாரிக்கலாம், உள்ள இருக்கர பாடிய ஃபோட்டோ எடுக்கரதுக்கு ஏற்பாடு பண்ணுங்க, ஃபாரன்ஸிக் ஆளுங்கள வரச் சொல்லுங்க, பாடிய போஸ்ட்மார்டம் பண்ண ஏற்பாடு பண்ணுங்க, அக்கம் பக்கத்துல சந்தேகப் படற மாதிரி யார் இருந்தாலும் புடிச்சு உள்ள போடுங்க, எதிர் வீடு, பக்கத்து வீடுன்னு வீடு வீடா போய் விசாரணை பண்ண ஏற்பாடு பண்ணுங்க ", என சர சரவென உத்தரவு போட்டுவிட்டு திரும்பியவர் கண்ணில் அது பட்டது.

"செல்வம், அதப் பாருங்க!"

அதைப் பார்த்த செல்வம், அதிர்ந்து போய் நின்றார்.

(தொடரும்)

தடயம் அத்தியாயம்-1

போலீஸ் கமிஷ்னர் சந்தானத்தின் கார் உமையாள் தெருவில் திரும்பும் போது அவருக்கு இன்று ஒரு சோதனையான நாள் என்று தோன்றியது.

அவர் போக வேண்டிய வீட்டின் முன் கூட்டம் கட்டுக்கடங்காமல் சேர்ந்து இருந்தது. போலீஸ் கூட்டத்தை விரட்டிக் கொண்டு இருந்தனர். யாரும் கேட்பதாக இல்லை. எல்லோர் முகத்திலும் நடப்பது என்ன என்று தெரிந்து கொள்ளும் ஆவலும், பரபரப்பும் சேர்ந்து இருந்தது.

கார் நின்றதும் ட்ரைவர் வந்து கதவைத் திறப்பதற்குள் அவரே திறந்து கொண்டு இறங்கினார். அவரைப் பார்த்ததும் அங்கிருந்த 2 கான்ஸ்டபிள்கள் கூட்டத்தை திட்டி அகற்றினர். அவர் அருகில் வந்ததும் விறைப்பாக சல்யூட் செய்தனர். அதை அவர் தலையசைத்து ஏற்றுக்கொண்டார். அப்போது S.I. செல்வம் ஒடி வந்து ஒரு சல்யூட் செய்து மரியாதையாக சற்று தள்ளி நின்று கொண்டார்.

"என்ன செல்வம் எப்படி இருக்கீங்க? பார்த்து 4-5 மாசமாச்சே!. வீட்டில நல்லா இருக்காங்களா?"

"நல்லா இருக்கேன் சார். நீங்க எப்படி இங்க....!" என்று கொஞ்சம் தயக்கமாக இழுத்தார்.

"நான் தேவராஜோட தாய் மாமன்."

செல்வம் அதிர்ந்து போய் "அப்படியா!, I am very sorry Sir" என்றார்.

"It's okay, காலைல news கிடைச்சதும் உடனே வந்தேன். இதுவரைக்கும் என்ன கண்டுபிடிச்சீங்க, யாரையெல்லாம் சந்தேகப் படரீங்க?"

"சார், நிறைய கண்டுபிடிச்சிருக்கோம், உங்க கிட்ட சொல்றதுக்கு கொஞ்சம் வருத்தமாதான் இருக்கு, இங்க யாருக்கும் தேவராஜப்பத்தி அவ்வளவா நல்ல opinion இஇல்லை, முன் கோபி, சண்டைக்கார ஆசாமி இப்படி நிறைய தெரிஞ்சுது. நேத்திக்கு கூட பக்கத்தில இருக்கர மாணிக்கம்னு ஒருத்தர் கிட்ட சண்டை போட்டு அது அடிதடியாகி, மாணிக்கத்துக்கு ஆஸ்பிட்டலில் ட்ரீட்மெண்ட் கொடுக்கரது வரை போயிருக்கு. "

"மாணிக்கம்னா சொன்னீங்க? அவர் சொந்த ஊர் எது? அவர் கூட யார் யார் இருக்காங்கன்னு விசாரிங்க?"

"விசாரிச்சுட்டேன், மாணிக்கம் தங்கவேலு அவரோட முழு பேர். அவருடைய சொந்த ஊர் திருநெல்வேலி டிஸ்ட்ரிக்ட்-ல திருக்குருக்குடி இது கலக்காடுக்கு பக்கம். இங்க அவர், அவருடைய மனைவி சாந்தம்மாள், ஒரு மகன் ஆறுமுகம், ஒரு மகள் வேலம்மாள் இருக்காங்க."

S.I சொன்னதை உன்னிப்பாகக் கேட்ட சந்தானம், "சரி உள்ளே போகலாமா?" என்றவர் சற்று நின்று, "செல்வம், ஒரு நிமிஷம், அந்த மாணிக்கம் இருக்கர இடம் தெரியுமா?"

"தெரியும் சார்"

"அவரை கூட்டிகிட்டு வரச்சொல்லுங்க"

"சார், நான் அவரையும் அவர் மகனையும் ஏற்கனவே, விசாரணைக்காக கொண்டு வந்து நம்ம வேன்-ல உட்கார வெச்சு இருக்கேன். நீங்க வந்திருக்கரத பார்த்ததும், அவங்கள விசாரிக்க இருந்தத நிறுத்தி வெச்சுட்டு உங்ககிட்ட பேச வந்தேன்."

"வெரி குட், நல்லா ரியாக்ட் பண்ணிருக்கீங்க, வாங்க உள்ள போகலாம்"

"கண்டிப்பா". அங்கிருக்கும் ஒரு கான்ஸ்டபிளை கூப்பிட்டு "301 நாங்க வெளில வர வரைக்கும் யாரையும் உள்ளே விடாதே"

"சரிங்க"

சந்தானம் இந்த வீட்டிற்கு ஒரே ஒருமுறை வந்திருக்கிறார். அது 2 வருடங்களுக்கு முன்னால். அப்போதைக்கும் இப்போதைக்கும் வீட்டில் எந்த மாற்றமும் இல்லை. அதே சுத்தம், அதே ஒழுங்கு தெரிந்தது.

அது ஒரு சிறிய வீடு, உள்ளே நுழைந்ததும் ஒரு சிறிய வெராண்டா அதைத் தொடர்ந்து ஒரு ஹால், ஹாலில் தேவராஜின் பல படங்கள் அழகாக ஃப்ரேம் செய்து மாட்டப்பட்டிருந்தது.

"இத்தனைஅழகான சிரிப்பு, இவனைப் போய்..." என்றபடி சந்தானம் பல் கடித்தார். அதை செல்வத்தின் கூரிய கண்கள் கவனித்து நோட் செய்து கொண்டது.

தேவராஜிடம் முன் கோபத்தைத் தவிர எந்த கெட்ட பழக்கமும் இல்லை. சந்தானத்தின் அக்கா மரகதமும் அவளுடைய கணவன் சுதர்சனமும் 4 வருடங்களுக்கு முன் ஒரு கார் ஆக்ஸிடெண்டில் இறந்த போது அவனுக்கு பணத்துக்கு குறையில்லாமல் சேர்த்து வைத்திருந்தார்கள். சந்தானம் எவ்வளவோ சொல்லியும் அவரோடு தங்காமல், கோட்டை மாதிரி இருந்த தன் வீட்டை விட்டுட்டு இந்த வீட்டை வாங்கி, தனியாக இருந்தான். சந்தானமும், தனிமை அவனுக்கு கொஞ்சம் நிம்மதி தரும் என்று விட்டு விட்டார். அது இப்போது இப்படி முடிந்து இருக்கிறது.

சந்தானம் ஹாலின் இடது பக்கத்தில் இருந்த கதவைத் திறந்தார். அது ஒரு சிறிய படுக்கை அறை. படுக்கையில் யாரும் படுத்த அடையாளம் இல்லை. அதன் இடப்புறம் அட்டாச்டு பாத்ரூம், தரையெல்லாம் ஈரமாக இருந்தது.

சந்தானம் திரும்பி செல்வத்தைப் பார்த்தார். "அங்க ஹீட்டர் தண்ணீ திறந்து விட்டு இருந்தது, அது பக்கெட்டிலிருந்து வழிந்து நாங்க வரும் போது பாத்ரூம் ஃபுல்லா தண்ணியாயிருந்தது. நல்ல வேளை இந்த வீட்டு தண்ணி டேங்க்-ல தண்ணி இருந்தது இல்லைனா பெரிய ஆக்ஸிடெண்டாயிருக்கும்." என்றார்.

சந்தானம் பெட்ரூமின் வலப்புறம் இருந்த சமையல் அறைக்கு போனார். சமையல் அறையிலிருந்து தீய்ந்த வாசனை வந்தது. Exhaust fan ஓடிக்கொண்டிருந்தது. ரெண்டு பாத்திரங்கள் அடிப்பிடித்து கருகிப் போயிருந்தது.

சந்தானம் பிறகு ஹாலின் பின் புறக் கதவைத் திறந்தார், அங்கு ஒரு சிறிய ஸ்டோர் ரூம் கோடியில் ஜன்னல் ஓரம் ஒரு வாஷ் பேசின் அதில் நிறைய ரத்தக் கறை. வாஷ் பேசினுக்குப் பக்கத்தில் சுவரில் யாரோ யாரையோ மோதி ரத்தம் வந்து அது ஒரு கோடாக கீழே இறங்கி தரையைத் தொட முடியாமல் நின்று போயிருந்தது. அந்த ரூமின் நடுவில் மேலே செங்குத்தாகப் பார்த்தபடி அவன் கிடந்தான். அவன் உடம்பில் கண்டிப்பாக உயிர் இல்லை. கழுத்தில் ஒரு வெட்டு, கைகளில் நிறைய ரத்தக் கறை, வயிற்றில் 2-3 கத்திக்குத்து வாங்கி, ஒரு பெரிய ரத்தக் குளத்தில் கிடந்தான். உடல் சற்று வெளிர் நிறமாகி இருந்தது. வாய் பிளந்து காற்றுக்காக ஏங்கியது போலக் கிடந்தான், கைகளில் நிறைய வெட்டு காயங்கள். நல்ல முரடனுக்குரிய தோற்றம், உடல் நல்ல கட்டு மஸ்தாக இருந்தது.

அவனைப் பார்த்ததும் சந்தானத்துக்கு ஒரு நிமிடம் இருதயத்துடிப்பு நின்றுவிடும் போல இருந்தது. செல்வம் பக்கம் திரும்பி, "செல்வம், இது தேவராஜ் இல்லை, இது வேறயாரோ, தேவராஜ் எங்க?" என்றார்.

-தொடரும்


-முரளி